نفس بکش
این هوای مَلَس عصرگاهی
خوشبختانه
ارث پدری هیچ دیوثی نیست!.

میگويم: برويم پارك، كمی هوا بخوريم
ميگويد: با خوردن خودت بيشتر حال ميكنم!

لـ.خت دراز كشيدم روی مبل؛
حيف تويی نيست
كه بو كند و ليس بكشد
تمام مرا.

ای كاش كه جای آرميدن بودی
يا اينهمه راه را رسيــدن بودی

به طرز اسفناكي پاچه میگيريم
سمت ما نياييد لطفاً!

به مزه لبهايم فكر كن
به چشمهاي خمارآلودم
به سيـ.نه هاي گرد و كوچكم!
خوشحالي، نه؟

مرا ببوس
بيشتر و بيشتر
محض خاطر من
مرا بيشتر و بيشتر
ببــــوس!

ببخشید آقای اندکی محترم
شما احیانا ً کار وُ زندگی ندارید
که بَست نشسته اید لابه لای افکار من؟

بوی شيرين لبهايت
تمام بكـ.ارتم را به فـ.اك داده است.

اين سر درد تـخـ.مي ول كن نيست
و در همين راستا
اعصاب ما بشدت به گـ.ا رفته است!

بودنت را دوست تر میدارم
وقتی پنجه در کمرم حلقه میکنی
به آغوشت سفت عشق می ورزیم
و به اجبار میداریم
که به هیچ فکر نکنم
جز تو!

دير رسيدم
قلبش را
با عروسك و شكلات
برده بودند
قبل من.

سرما خورده ايم و دهانمان سرويس شده است!

می خواهم بروم كيش؛ هواخوری
فكر تو اگر گير سه پيچ ندهد به اعصاب من البته.

امتحانها تمام شد
حال بايد
به انتظار نمرات تـخـ.ماتيكي بنشينيم!